W Polsce wypalenie zawodowe wśród onkologów oraz innych specjalistów medycznych w tej dziedzinie, takich jak psychologowie i rehabilitanci, jest coraz bardziej powszechnie dostrzeganym problemem, choć rzadko omawianym. Wynika to głównie z wysokiego obciążenia emocjonalnego i stresu związanego z opieką nad pacjentami onkologicznymi, co często prowadzi do wyczerpania emocjonalnego, depersonalizacji oraz poczucia utraty efektywności pracy. Prof. Janusz Heitzman z Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego zauważa, że problem ten jest szczególnie poważny w onkologii, gdzie lekarze są narażeni na stały kontakt z trudnymi emocjonalnie sytuacjami, takimi jak diagnozy śmiertelnych chorób czy częste zgony pacjentów​. Termedia 

Z kolei młodsi onkolodzy, jak pokazują europejskie badania, zmagają się z trudnością znalezienia równowagi między początkowym entuzjazmem a rzeczywistością pracy, która wymaga nieustannego radzenia sobie z wysokimi oczekiwaniami pacjentów i ich rodzin. W Polsce problem ten wydaje się być mniej nagłośniony, jednak specjaliści zgodnie wskazują, że konieczne jest rozwijanie programów wsparcia, takich jak szkolenia z zakresu komunikacji i grupy wsparcia, które mogłyby pomóc pracownikom medycznym lepiej radzić sobie z wypaleniem​. Medonet  DEON.pl 

Warto również podkreślić, że psycholodzy szpitalni zwracają uwagę na potrzeby pielęgniarek i innych pracowników medycznych, którzy często cierpią na trudności emocjonalne związane z „przebodźcowaniem” dramatami pacjentów i ich rodzin. Stworzenie systemów wsparcia i większego otwarcia na rozmowy o wypaleniu zawodowym może przynieść korzyści zarówno personelowi, jak i samym pacjentom​. Newsweek 

Młodzi lekarze w Polsce coraz rzadziej wybierają onkologię jako specjalizację, mimo zwiększających się potrzeb kadrowych w tej dziedzinie. Brak chętnych wynika przede wszystkim z formalnych wymagań pracy, dużego obciążenia dokumentacją medyczną oraz intensywnych wyzwań emocjonalnych związanych z leczeniem pacjentów onkologicznych. W 2024 roku na 200 miejsc rezydentur onkologicznych zgłosiło się jedynie 39 osób, co pokazuje skalę trudności w przyciąganiu młodych medyków do tej specjalizacji, mimo prób poprawy wynagrodzeń w niektórych województwach​. Business Insider  Dziennik.pl 

Dodatkowo, obciążenie onkologów administracją oraz praca z pacjentami w zaawansowanych stadiach choroby stanowią poważne wyzwania. Prof. Sławomir Blamek z Narodowego Instytutu Onkologii w Gliwicach zaznacza, że w Polsce widoczny jest brak wymiany pokoleniowej w onkologii, co pogłębia istniejący niedobór specjalistów i wpływa na poziom opieki nad pacjentami​. Dziennik.pl 

Problem ten jest istotny również w kontekście organizacyjnym i finansowym. Według prof. Anny Raciborskiej brakuje programów wspierających młodych lekarzy w wyborze specjalizacji onkologicznych, co mogłoby poprawić sytuację kadrową w Polsce​.

Wypalenie zawodowe to stan wyczerpania fizycznego, emocjonalnego i mentalnego, spowodowany chronicznym stresem związanym z pracą. Objawia się poczuciem przeciążenia obowiązkami, brakiem motywacji, cynizmem oraz zmniejszoną skutecznością w realizacji zadań zawodowych.  

Wypalenie zawodowe często prowadzi do problemów zdrowotnych, takich jak zaburzenia snu, lęki, depresja, a nawet poważne schorzenia somatyczne. Choć najczęściej dotyczy zawodów narażonych na silny stres emocjonalny (np. lekarze, nauczyciele, pracownicy socjalni), może wystąpić w każdej branży, w której istnieje presja wyników, wielozadaniowość lub niska kontrola nad wykonywanymi zadaniami.  

W Polsce, zgodnie z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób ICD-11, wypalenie zawodowe uznane jest za stan zdrowotny związany z zatrudnieniem, a od 2022 roku uznaje się je za podstawę do zwolnienia lekarskiego, finansowanego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS). Oznacza to, że pracownik cierpiący na wypalenie zawodowe może zgłosić się do lekarza po odpowiednie zwolnienie, a pracodawca jest zobowiązany uwzględnić taką niezdolność do pracy. 

„Godzina zero” to jedyna w Polsce konferencja poświęcona przeciwdziałaniu wypaleniu Zawodowemu. Znużenie pracą, brak zaangażowania, niska wydajność i jakość dostarczanych rozwiązań przy zwiększającej się absencji to dziś powszechny i poważny problem społeczny i ekonomiczny.